Syberyjska zima, mały głód i radości

Mrozy za oknem potęgują mój apetyt. Jem o wiele więcej i wpadają czasem jakieś przekąski między posiłkami. Owszem nie są to złe przekąski, choć i takie się zdarzają, ale to jak coś z rana. Bo przecież trzeba sobie trochę życie osłodzić, zwłaszcza gdy na dworze - 20 stopni. Delektowałam się ostatnio malagą, kasztankiem tikitaki i czekoladą studencką. Dosłownie delektowałam. I dumna jestem z siebie, że nie rzucam się już na słodycze jak kiedyś. Zostałam poczęstowana, podziękowałam, zjadłam ładnie do śniadanka.
Zima, mróz, do tego kobiece dni... przypuszczam, że na wadze teraz będzie albo niewiele mniej, albo nic się nie ruszy. Ale nie narzekam, byle przetrwać tą syberyjską zimę :D

Dzisiaj natomiast mam na dupie spodnie sprzed ciąży z Łucją. Jeansy o których marzyłam, śniłam i nie wiem co jeszcze. Leżą już całkiem dobrze, choć do mega obcisłej bluzki bym jeszcze ich nie włożyła, ale to raczej w dużej mierze moja schiza, bo nie lubię jak coś choćby delikatnie mi się odznacza. Owszem w momencie jak zjechałam wtedy do wagi 61kg to były delikatnie luźne, ale i tak gęba mi się śmieje, oj śmieje. Chodzi o te spodnie - zdjęcie nie jest aktualne. Zdjęcie to jest sprzed 1 ciąży... Niebawem może wrzucę porównanie z teraz.

 

I jeszcze bluzka, która chyba była najmniejsza jaką w domu posiadam... w dodatku nierozciągliwa, tak samo jak jeansy. I co, i wczoraj ją przymierzałam.... i już prawie leży idealnie. Nie tylko weszłam, ale całkiem dobrze się w niej czułam. Zdjęcie również sprzed 1 ciąży. Niebawem porównam je ze zdjęciem z teraz :)